Discover Holland

Maandag heb ik mijn eerste Nederlandse toolbox-vergadering gehad. Het was vrij anders dan de toolboxen die ik al op mijn vakantiejobs in België heb gehad. (Ter verduidelijking voor de niet-bouwmensen: een toolbox-vergadering is een regelmatige voorlichting over veiligheid op de werf voor de arbeiders.) De uitdrukking 'toolbox' komt eigenlijk van het feit dat de werfleider vroeger even op de gereedschapskist ging staan om kort wat dingen mee te delen. Bij Heijmans hebben ze dit serieus uitgebreid. Dit 'even mededelen' is hier een drie kwartier durende voorlichting.

Alle arbeiders van de afdeling Heijmans Betonbouw op het project (ongeveer 20) verzamelden in de vergaderzaal van de hoofdkeet. Eerst werden er een aantal mededelingen gedaan over ongevallen op andere projecten door de veiligheidsinspecteur van Heijmans. Daarna liet hij een filmpje zien over het toolboxonderwerp: werken op hoogte. Dit filmpje was één van de vele filmpjes die ze hadden. Deze filmpjes worden gemaakt door een soort van Nederlandse Bouwconfederatie.

Tijdens mijn stage is het mij ook al regelmatig opgevallen dat de ingesteldheid van de Nederlandse arbeiders veel verschilt van die van de arbeiders waar ik in België al mee gewerkt heb. Dit viel mij ook nog eens op tijdens deze toolbox. De arbeiders zijn echt zelf begaan met de veiligheid. Ze doen ook zelf voorstellen om dingen veiliger of handiger te maken. Waar je in België wat macho-opmerkingen zou verwachten zoals 'oh wij hebben da nie nodig' krijg je hier 'kan je nog een extra valharnas bestellen'.

Deze week heb ik nog een voorbeeld gekregen van hoe gestructureerd zo'n groot bedrijf als Heijmans is. Ik heb het er enkele weken geleden al over gehad dat er een tweede ploeg arbeiders was bijgekomen. Deze arbeiders hadden hiervoor op een ander project in Amsterdam gewerkt. Deze week kwam de uitvoerder waar ze op dat project onder werkten een 'functioneringsgesprek' met hen houden. Dit houdt in dat de uitvoerder na het project met alle arbeiders apart praat over hoe zij de samenwerking vonden, wat ze van de uitvoerder vonden (en omgekeerd), hoe het werken ging, welke opmerkingen ze hebben, wat er beter kan, en zo veel meer... Eerlijk gezegd vind ik dit wel een beetje overdreven, maar het is natuurlijk wel een manier om feedback te krijgen van je arbeiders en omgekeerd.

Zoals ik de vorige keer ook al verteld heb: er gebeurt hier altijd wel iets interessants. Woensdag gebeurde dit onder de vorm van een vrachtwagen met 20 ton wapening die zicht vastreed. Al snel kon de schuld gelegd worden bij de mannen van de wegenbouw die vorige vrijdag even een weg met freespuin hadden aangelegd maar 'vergeten' waren dit een beetje te verdichten. Ook ontdekte de vrachtwagenchauffeur dat het niet zo handig is om met een hijsband die 3 ton kan hijsen een 20-ton wegende vrachtwagen los te trekken...

Donderdag en vrijdag had ik dan weer het rijk voor mij alleen. Ruud had weer twee dagen cursus waardoor ik er weer alleen voor stond. Aangezien het mij de vorige keer vrij goed vergaan is kreeg ik deze keer geen uitgebreide waslijst met taken meer maar gewoon 'denk logisch na en je weet wel wat je moet doen'. Blijkbaar was hun vertrouwen vrij groot want collega Barry is zelf niet eens meer komen kijken of alles goed verliep. Op het einde van de week wordt ook altijd de 'onderaannemersplanning' en de 'betonplanning' voor de volgende week gemaakt. Dit houdt in dat ingepland wordt welke onderaannemers op welk kunstwerk wanneer komen en wanneer er waar beton komt (wauw dat is een ingewikkelde zin). Normaal doet Ruud dit altijd en als Ruud er niet is doet Barry dit, maar deze keer had Ruud de taak aan mij overgelaten. De beton was vrij snel uitgerekend en besteld maar de onderaannemers was iets anders. Na wat logisch denken ben ik er toch uitgekomen en na een vlugge controle door Barry bleek ik het er goed vanaf gebracht te hebben.

Genoeg over het werk. Dinsdag was Roos jarig. Ze had haar kinderen en enkele vrienden en buren uitgenodigd om te komen eten. Het was heel gezellig en lekker. Als Belg was ik natuurlijk weer in de minderheid. Maar ik ben het ondertussen wel gewoon om mijn mannetje te staan tegenover de Nederlanders. Zoals je wel zou verwachten hebben zij evenveel vooroordelen over ons dan wij over hen. En natuurlijk had je ook weer het rondje 'lachen met Vlaamse woorden of uitspraken'. Maar ik heb ze toch ook een aantal keer terug gehad. Wat ook grappig is is dat ze soms wel dezelfde uitspraken hebben maar dat ze ze dan omdraaien zoals:

zeker en vast= vast en zeker...

Ik heb ook nog een verzoek voor de lezers. Op het werk hou ik al een tijdje een wedstrijdje met de arbeiders waarbij we elk om beurt een Belgenmop of een Hollandermop moeten vertellen. Aangezien ik serieus in de minderheid ben begin ik door mijn voorraad moppen te geraken. Iedereen die dus nog Hollandermoppen weet mag ze dus zeker doorgeven!

Dit weekend stond er een weekendtrip met ESN op het programma, het 'Discover Holland Weekend'. Zaterdagmorgen vertrokken we met een uur vertraging richting Amsterdam. Hier bezochten we een kaas en klompenmakerij. Nadat de halve bus kaas of klompen had gekocht trokken we verder richting het Zuiderzeemuseum. Dit is een eiland waarop er een volledig oud Hollands vissersdorp is nagebouwd met bestaande gebouwen uit heel Nederland. Een beetje een Nederlandse versie van Bokrijk dus. Ik vond het interessant om te zien. En het cliché van fotograferende Japanners werd ook nog eens bevestigd.

Het leuke aan zo'n uitstapjes met studenten uit alle hoeken van de wereld is dat je ook veel te weten komt over de geschiedenis van hun land. En zo kan je ook veel discussies houden waarin iedereen zijn eigen land vertegenwoordigd. Ik vind het ook altijd leuk om te luisteren naar al de verhalen die al die reizende studenten al hebben meegemaakt. En, rekening houdend met het feit dat ik (weeral) de jongste was, moest ik toch ook niet echt onderdoen. Ik heb ook weer een aantal mensen kunnen overtuigen van het concept van bouwkampen :-D. De internationale collega van Bouworde (IBO= International Building Organisation) zal tevreden zijn. Maar als ik nog alle reizen wil maken die iedereen mij dat weekend heeft aangeraden ben ik nog 3 jaar op reis... Voor mij geen probleem, maar dat gaat natuurlijk ook niet gratis :-D. Het viel mij ook op dat er toch relatief veel mensen tussen zaten die voor langere tijd in het buitenland gaan wonen/studeren. De extreemste voorbeelden:

Natalie is een Duitse met Poolse ouders die 7 jaar in Chicago woonde en die nu 2 jaar in Utrecht studeert. Ze studeert Conflict Handeling Communication en zal na haar studie de wereld rondreizen voor haar werk. (Ik begin toch te denken dat ik het verkeerde beroep heb gekozen :-D.)

Ali is een Indische Brit. Als je vraagt waar hij woont zegt hij dat hij 'een kind van de wereld' is. Hij heeft al zowat in een 8-tal verschillende landen minstens voor een half jaar gewoond en woont nu al 2 jaar in Utrecht.

Allessandro is een Franse Italiaan die in Madagaskar is opgegroeid en die nu twee jaar in Utrecht studeert.

Na dit openluchtmuseum trokken we naar de 'Afsluitdijk' tussen Noord-Holland en Friesland. Dit is een 30km lange dijk die in 1927 werd gebouwd als onderdeel van de bekende Nederlandse waterkeringen.

Daarna trokken we naar ons hostel in Friesland. Na een lekkere maaltijd installeerden we ons in de hostel-bar om ons op te warmen voor de avond waarna we de plaatselijke club onveilig maakten. In tegenstelling tot wat we verwachtten waren de prijzen verrassend redelijk!

Na een korte nacht bracht de bus ons naar de Waddenzee. Op de Waddenzee maakten we een 4 uur durende zeiltocht met een echte driemaster uit 1845!

Dankzij het prachtige weer stapten we allemaal met een roodverbrand gezicht terug in de bus richting Utrecht!

Maandag was het vrij rustig op het werk. Bij kunstwerk 12 moesten we om 10u beton storten. Maar zoals gewoonlijk kreeg ik weer telefoon dat de beton 'wat' later zou zijn. Terwijl ik toch op de beton moest wachten besloot ik even bij Nigel op de kraan te springen (de grote graafkraan waar ik het al een aantal keer over had). Ondertussen kom ik goed overeen met Nigel (we ontdekten ook dat we eigenlijk even oud zijn) en vanuit deze kraan had ik een goed uitzicht op onze brug zodat ik het direct zou zien als de betonmixer zou komen. Nigel moet hier nog tot woensdag werken maar hij heeft niet zoveel meer te doen waardoor hij het ook vrij rustig had. Daardoor bood hij mij aan om zelf even met de kraan te werken, natuurlijk zei ik geen nee! Nu heb ik heb wel al meer met verschillende kranen gewerkt (anders zou hij het niet aangeboden hebben), maar de laatste keer was toch alweer 5 jaar geleden en een kraan van dergelijk kaliber heb ik toch nog niet in mijn handen gehad! Het bleek dat ik het nog altijd in de vingers had en nadat ik wat gewend was aan de grote graafarm ging het toch vrij vlot. Maar natuurlijk moet je nog veel meer op de stabiliteit letten dan bij een gewone graafkraan. Na een half uur kwam de betonmixer aangereden en was de speeltijd gedaan, maar ik weet toch wat ik voor mijn Sinterklaas ga vragen :-D.

Groeten