Den Haag

Opnieuw tijd voor een blogberichtje. Ik heb deze week weer enkele nieuwe woordjes geleerd:

wiellader = sjovel

ploegbaas = voorman

multiplex = underlayment

dag = doeg

Misschien zijn er nog wel woorden, maar het feit dat de Nederlanders hollands praten valt mij steeds minder op. Nee, ik praat nog steeds zelf geen hollands, maar ik kan wel het accent al goed overnemen. Maar ik verzet mij tegen de neiging van veel Vlamingen (en ook van mijzelf) om terug te praten in de taal waarmee mensen jou aanspreken, als je die taal machtig bent natuurlijk. Onlangs was er ook een interview op de radio met Nederlandse en Vlaamse jongeren en het viel me op dat ik het Vlaams toch nogal saai vond klinken tegenover het Hollands. Blijkbaar zijn mijn oren toch al goed gewend geraakt aan het Hollands.

Vorderingen op het werk: Deze week plaatsten ze bij collega Barry bij de brug over de rivier heel de week liggers. Dit gebeurt overdag omdat er op de rivier toch geen verkeer door moet kunnen. Het nadeel van deze rivier is wel dat men er geen kraan in kan plaatsen. Daardoor is er een grotere kraan nodig omdat deze volledig over de rivier moet kunnen reiken om de ligger op te nemen wat toch wel de moeite is om te zien. Voor de kenners: de dichtste kraan is een 500-tons kraan, de verste is een 300-tons kraan.

Deze week zijn we op kunstwerk 12 begonnen met het bekisten en wapenen van het dek van veld 4-5. Bij het landhoofd van as 1 is de grond aangevuld en zijn de stootplaten geplaatst.

Bij kunstwerk 15 was het deze week interessanter. De onderfundering voor de weg is aangelegd en de fundering voor de barriers is geplaatst. Op de foto van het vorige blogbericht kan je misschien zien dat de wanden van de tunnel uit gebogen betonnen schaalelementen bestaan. Deze schaalelementen worden geplaatst op betonnen barriers die we vrijdag zijn beginnen plaatsen.

Bij de eerste lading barriers is er ook al een schaalelement geleverd als proefstuk omdat er nog een hulpconstructie moet gemaakt worden die op de wiellader kan gemonteerd worden om het schaalelement te plaatsen.

Deze week heb ik ook eens even meegelopen met de externe veiligheidsinspecteur.Veel heb ik hier niet bijgeleerd buiten het feit dat de Nederlandse veiligheidsinspecteurs evengrote muggenzifters zijn als de Belgische.

Normaal ging ik deze week ook eens meegaan met de interne kwaliteitsinspecteur naar de prefabricatie-fabriek om de schaalelementen te keuren maar er was iets heel dringends tussengekomen. Woensdagmiddag kreeg ik plots Barry op bezoek op mijn werf om mij te zeggen dat Ruud tijdens een vergadering flauwgevallen was en afgevoerd was naar het ziekenhuis. We wisten niet hoe lang Ruud afwezig zou zijn dus moest ik direct naar het bureau gaan om samen met Adriaan, de hoofduitvoerder, te overlopen wat er de rest van de week gedaan moest worden en hoeveel ik hierover al precies wist. Kunstwerk 12 had Ruud al grotendeels overgelaten aan mij en aangezien hier 3 keer een herhaling van de werkzaamheden moet uitgevoerd worden om alle velden van het dek te storten had ik alles goed onder controle en wist ik voor 2 weken ver wat ik iedereen moet laten doen en welke onderaannemers er kwamen.

Kunstwerk 15 was een ander probleem. Deze week kwamen de barriers, ik wist hierover al de grote lijnen, ik had de plannen al bestudeerd en zelf de typenummers van de barriers op de wand uitgezet. Maar ik wist niet precies hoe ze moesten geplaatst worden. Adriaan heeft mij dit hele verhaal gedetailleerd uitgelegd waarna ik enkele schetsen gemaakt heb zodat ik alles kon uitleggen aan de arbeiders. Net toen ik dit allemaal gedaan had kregen we het geruststellende telefoontje dat alles in orde was met Ruud en dat hij mocht gaan werken maar dat hij het de komende week toch even wat rustiger aan moest doen. Aangezien ik nu toch voor de komende week volledig op de hoogte ben zou Ruud enkele dagen enkel bureauwerk doen terwijl ik baas speel op zowel kunstwerk 12 als kunstwerk 15. Dit was buiten Ruud gerekend en de vrijdag was hij toch aanwezig om de eerste levering barriers te ontvangen. Gelukkig maar, want met het lossen van het schaalelement hadden we toch nog serieuze problemen. Nadat we de eerste barrier geplaatst hadden zag hij dat alles goed ging en de rest van de dag heb ik hem niet veel meer gezien.

Zoals jullie merken doe ik het werk nog altijd heel graag, er gebeurt altijd veel en soms voel ik mij tussen al die machines toch als een klein kind in Disney-land Parijs :-D. De werksfeer is ook leuk, ik kom goed overeen met alle arbeiders en ik maak regelmatig een praatje met de leveranciers, mannen van de wegenbouw, de kraanmannen... Zo kwam het ook dat ik dinsdag uitgenodigd werd in de cabine door de kraanman van de grote graafkraan waar ik het al eerder over gehad heb. Nu heb ik wel al meer een kraancabine van binnen gezien maar wat ik hier zag verbaasde mij toch even (jammergenoeg kon ik geen foto nemen). Op de eerdere foto's van deze kraan kan je zien dat er achterop de kraan een soort 'waslijn' staat. Dit is het GPS en communicatie-systeem van de kraan. In de kraan zit er een computer die de gegevens van het te graven talud ontvang vanuit een centrale computer in het hoofdbureau. Dit talud plant de computer dan in in de bestaande omgeving. Op een groot computerscherm kan de kraanman tot het kleinste detail het talud zien dat hij moet afgraven. Je ziet zelf de kraan staan en bewegen. Gedaan dus met het uitzetten van pikketjes en taludlatten die tien keer omver gereden worden. En wij in school in het eerste jaar tijdens praktijk maar in de modder sukkelen om een talud uit te zetten...

Nog een grappige eigenschap van alle kraan/wielladers/bulldozer/grader-bestuurders. Hoe vuil het werk ook is dat ze doen, hun cabine blijft altijd kraaknet. Iedere keer als de bestuurder instapt in zijn cabine hangt hij zijn schoenen buiten de cabine aan twee speciaal geplaatste haken. Zo zie je aan alle cabines altijd een paar schoenen bungelen :-D.

Het is mezelf ook opgevallen dat ik nog niet veel verteld heb over mijn huiselijke leven. Dit komt waarschijnlijk omdat ik eigenlijk niet veel thuis zit :-D. Meestal kom ik na het werk thuis en ga ik eerst even fietsen als ik niet te moe ben. Daarna kook ik mijn potje en als Roos (de huisbazin) thuis is babbelen we gezellig even over onze dag. Meestal heb ik de keuken voor mij alleen want Roos kookt niet graag en ze warmt altijd voorbereide maaltijden op. We komen goed overeen en we lopen elkaar ook niet in de weg. Soms kan ze wel wat veel babbelen maar daar kan ik mee leven. Dan is er ook nog Koko het konijn. Dat zit hier altijd vrolijk rond te huppelen en als Roos niet thuis is geef ik hem eten. De buurt is ook vrij rustig en natuurlijk is het handig dat ik alle winkels vlakbij heb. Soms komen haar zoon of haar dochter en haar vriend op bezoek en dan nodigt ze mij soms ook uit om er bij te zitten.

Vrijdagavond heb ik het rustig gehouden en zaterdag ben ik op verkenning getrokken naar Den Haag. Het is iets kleiner dan Rotterdam en er is ook minder te zien. Maar het is wel gezellig en je hebt natuurlijk alle ministeries en het koninklijk paleis. Ik ben ook even naar het strand getrokken waar er toch nog vrij veel wind stond. In de zomer moet het hier wel leuk zijn want er waren veel beach-clubs en je waant je zo op een tropisch eiland. Misschien is dit iets voor deze zomer...

's Avonds ben ik terug het Utrechtse nachtleven ingetrokken. Ik had het niet te laat gemaakt want de volgende dag ging ik bij de tante van Roos wat gaan werken in de tuin. Roos had haar eens verteld dat ik groenten mee had uit onze tuin en dat ik thuis graag in de tuin werk. Aangezien deze kranige tante toch al 88 jaar is had ze iemand nodig om de tuin wat op te knappen na de winter en dus had Roos mij vriendelijk gevraagd of ik voor een beetje drinkgeld wat in haar tuin wou werken. Nu, 'tuin' was wel een groot woord voor die 15m2 en echt zwaar werk was het nu ook niet. Dus het drinkgeld was gemakkelijk verdiend.

Groeten

Ward