Nederlandse frieten, Amsterdam en Gouda

Vorderingen op het werk: Maandag hebben we de laatste koppelbalk bij kunstwerk 12 gestort. De rest van de week heeft ploeg 2 de overige 3 brugdekken bekist en zijn de vlechters heel de week bezig geweest om het brugdek te vlechten. Over twee weken worden deze 3 brugdekken in 1 keer gestort (210m³). Vrijdag ben ik al begonnen met het tekenen van de pompopstelling en de aanvoerroutes van de betonmixers. Volgende week zal ik het stortplan afwerken.

Bij kunstwerk 15 hebben we maandag de laatste barriers geplaatst van de eerste fase en ondergoten met beton. Ook hebben we de damwanden schoon gemaakt want volgende week komt de lasser de draagconstructie van de schaalelementen vastlassen. Bij de tweede fase hebben we de deksloof op de damwanden van de oost-kant gestort en is de vlechter begonnen met het vlechten van de deksloof van de west-kant. Deze week hebben we ook ons eerste schaalelement rechtgezet met behulp van enkele eenvoudige maar effectieve hulpmiddelen.

Ik ben ook nog even mee geweest met de kwaliteitsinspecteur naar de prefabricatiefabriek om deze schaalelementen te keuren. Deze fabriek is ook eigendom van Heijmans. Normaal worden hier vooral trappen en prefab spouwmuren gemaakt (zoals bij Danilith Delmulle in Wortegem-Petegem), onze schaalelementen vielen hier dus nogal uit de toon.

We hebben ook de luchtfoto's gekregen die ze enkele weken geleden getrokken hebben. Hier zie je het knooppunt Deil met de twee kunstwerken waar ik aan meewerk. Als bewijs dat ik hier wel degelijk ben kan je bij kunstwerk 15 mijn auto zien staan :-D.(als je op de foto klikt krijg je een grotere versie)

Deze week ben ik ook even bij kunstwerk 8 (het ecoduct) gaan kijken. Dit is het enige kunstwerk dat ter plaatse gestort wordt. Deze week waren ze begonnen met het aanbrengen van de voorspanning van de tweede helft van het dek. Het interessantste hiervan was hoe ze deze spankabels koppelen aan de voorspanning van de eerste fase. Wie hierover meer uitleg wil moet het dan maar eens vragen.

Nu ik volledig ingewerkt ben in het project wordt er nu ook van mij verwacht dat ik op de interne vergaderingen en de PTO's aanwezig ben. De interne vergaderingen is alleen tussen Adriaan (hoofduitvoerder), Gerard (kwaliteitsinspecteur), Barry, Ruud en ik. Hier overlopen we onze kunstwerken, melden we de problemen, de planningen,... Dit is iedere week en dit vind ik een interessante vergadering want zo kan ik ook volgen wanneer er iets interessants gebeurt op de andere kunstwerken.

Het PTO is het Project Team Overleg. Dit is met Michel (de projectleider), Henk en Michiel (de werkvoorbereiders), Gerard, Adriaan, Barry, Ruud en ik. Dit is 1 keer per maand. Hier worden ook alle kunstwerken overlopen maar wordt de nadruk meer gelegd op het plannings - en kostprijsgedeelte. Deze vergadering vind ik niet zo interessant.

Vrijdag ben ik samen met Ruud in het nabijgelegen dorpje frieten gaan eten. Dit waren de beste Nederlandse frieten die ik tot nu toe gegeten heb! Hier heb ik ook gemerkt dat de plaatselijke middenstand goed gesteund wordt door de arbeiders van de wegenwerken van Heijmans...

Maandagnacht moet Ruud bij kunstwerk 11 liggers plaatsen. Daardoor is hij er maandag en dinsdag weer niet overdag, maar ondertussen is dit geen probleem meer want ik heb alles onder controle! Daarom neemt hij donderdag ook nog een dag vakantie :-D.

Zaterdag ben ik dan Amsterdam gaan bezoeken. Amsterdam is officieel groter dan Rotterdam maar het stadscentrum is toch compacter. Alle bezienswaardigheden zijn zo wel veel dichter bij elkaar. Amsterdam is wel extreem toeristisch. Er is een zone waar het stikt van de toeristen maar eens je een straatje buiten deze zone bent is het veel rustiger en kan je op je gemak rondlopen. Uiteindelijk was ik toch nog positief verrast over de stad, ik vind het een mooie stad en buiten de toeristische straten is het ook gezellig. Zo kwam ik ook regelmatig gezellige pleintjes met muzikanten tegen die me mij elke keer doen voornemen dat ik weer wat meer saxofoon zal spelen als ik terug in België ben.

Dan nu even wat beroepsmisvorming: zoals sommige bouwstudenten (die dat naar de les komen) weten zijn ze in Amsterdam een metro-lijn van Noord naar Zuid aan het aanleggen. Hierover hebben we een filmpje gezien tijdens de les uitvoeringstechnieken in het 2e jaar. Hierop kon je zien dat ze drie grote caissons aan het bouwen waren die ze dan in de grond lieten zakken en waarin later het metro-station zal gebouwd worden. Deze caissons zijn gebouwd door Heijmans en meerbepaald door Adriaan en Barry die nu op mijn project werken. Zij hebben mij hier al veel uitleg over gegeven en natuurlijk kon ik het niet laten om naar deze werf te gaan kijken :-D. Momenteel is er een Duitse firma bezig met het boren van de tunnel die vertrekt vanuit deze caissons.

Vandaag heb ik weer een daguitstap gemaakt, maar deze keer met de fiets. Ik ben naar Gouda gefietst (+/- 35km) waar ik dit gezellige stadje en omstreken heb verkend. Gouda is een klein stadje met een authentiek centrum dat vooral bekend is om zijn kaas. Ik kende dit dorpje ook van de kiekeboe-strip 'De zes sterren'. Daarom ben ik ook de belangrijkste gebouwen gaan opzoeken die in deze strip voorkomen, en ik heb ze gevonden precies zoals ze in de strip getekend zijn :-D.

Zoals ik al eens eerder heb gezegd is het een echte luxe om in Nederland te fietsen, niet alleen om de fantastische fietspaden maar ook om de rustige wegen (de zondag toch). De velden zijn veel weidser (en vlakker) en je fietst ook door gezellige dorpjes met soms nog autovrije centra.

Het blijft mij nog altijd verbazen hoeveel water ze hier hebben in Nederland maar ook hoe de Nederlanders daar handig gebruik van maken! Overal liggen er slootjes, beekjes, riviertjes, meren,... Zo hebben ze hier ook geen prikkeldraad nodig want alle velden zijn gescheiden door grachten. En in ieder dorp hebben de huizen grachten in hun achtertuin en/of voortuin. Als een internetnetwerk verbinden deze grachten alle huizen met elkaar. Een gezinsuitstap gebeurt met de boot, in plaats van een brommer krijgen de jongeren een motorboot en in plaats van hekken rond het huis heb je een gracht. En ze moeten nooit bang zijn dat het water weg zal stromen want het is hier zodanig vlak dat er bijna geen stroming is.

Groeten

Discover Holland

Maandag heb ik mijn eerste Nederlandse toolbox-vergadering gehad. Het was vrij anders dan de toolboxen die ik al op mijn vakantiejobs in België heb gehad. (Ter verduidelijking voor de niet-bouwmensen: een toolbox-vergadering is een regelmatige voorlichting over veiligheid op de werf voor de arbeiders.) De uitdrukking 'toolbox' komt eigenlijk van het feit dat de werfleider vroeger even op de gereedschapskist ging staan om kort wat dingen mee te delen. Bij Heijmans hebben ze dit serieus uitgebreid. Dit 'even mededelen' is hier een drie kwartier durende voorlichting.

Alle arbeiders van de afdeling Heijmans Betonbouw op het project (ongeveer 20) verzamelden in de vergaderzaal van de hoofdkeet. Eerst werden er een aantal mededelingen gedaan over ongevallen op andere projecten door de veiligheidsinspecteur van Heijmans. Daarna liet hij een filmpje zien over het toolboxonderwerp: werken op hoogte. Dit filmpje was één van de vele filmpjes die ze hadden. Deze filmpjes worden gemaakt door een soort van Nederlandse Bouwconfederatie.

Tijdens mijn stage is het mij ook al regelmatig opgevallen dat de ingesteldheid van de Nederlandse arbeiders veel verschilt van die van de arbeiders waar ik in België al mee gewerkt heb. Dit viel mij ook nog eens op tijdens deze toolbox. De arbeiders zijn echt zelf begaan met de veiligheid. Ze doen ook zelf voorstellen om dingen veiliger of handiger te maken. Waar je in België wat macho-opmerkingen zou verwachten zoals 'oh wij hebben da nie nodig' krijg je hier 'kan je nog een extra valharnas bestellen'.

Deze week heb ik nog een voorbeeld gekregen van hoe gestructureerd zo'n groot bedrijf als Heijmans is. Ik heb het er enkele weken geleden al over gehad dat er een tweede ploeg arbeiders was bijgekomen. Deze arbeiders hadden hiervoor op een ander project in Amsterdam gewerkt. Deze week kwam de uitvoerder waar ze op dat project onder werkten een 'functioneringsgesprek' met hen houden. Dit houdt in dat de uitvoerder na het project met alle arbeiders apart praat over hoe zij de samenwerking vonden, wat ze van de uitvoerder vonden (en omgekeerd), hoe het werken ging, welke opmerkingen ze hebben, wat er beter kan, en zo veel meer... Eerlijk gezegd vind ik dit wel een beetje overdreven, maar het is natuurlijk wel een manier om feedback te krijgen van je arbeiders en omgekeerd.

Zoals ik de vorige keer ook al verteld heb: er gebeurt hier altijd wel iets interessants. Woensdag gebeurde dit onder de vorm van een vrachtwagen met 20 ton wapening die zicht vastreed. Al snel kon de schuld gelegd worden bij de mannen van de wegenbouw die vorige vrijdag even een weg met freespuin hadden aangelegd maar 'vergeten' waren dit een beetje te verdichten. Ook ontdekte de vrachtwagenchauffeur dat het niet zo handig is om met een hijsband die 3 ton kan hijsen een 20-ton wegende vrachtwagen los te trekken...

Donderdag en vrijdag had ik dan weer het rijk voor mij alleen. Ruud had weer twee dagen cursus waardoor ik er weer alleen voor stond. Aangezien het mij de vorige keer vrij goed vergaan is kreeg ik deze keer geen uitgebreide waslijst met taken meer maar gewoon 'denk logisch na en je weet wel wat je moet doen'. Blijkbaar was hun vertrouwen vrij groot want collega Barry is zelf niet eens meer komen kijken of alles goed verliep. Op het einde van de week wordt ook altijd de 'onderaannemersplanning' en de 'betonplanning' voor de volgende week gemaakt. Dit houdt in dat ingepland wordt welke onderaannemers op welk kunstwerk wanneer komen en wanneer er waar beton komt (wauw dat is een ingewikkelde zin). Normaal doet Ruud dit altijd en als Ruud er niet is doet Barry dit, maar deze keer had Ruud de taak aan mij overgelaten. De beton was vrij snel uitgerekend en besteld maar de onderaannemers was iets anders. Na wat logisch denken ben ik er toch uitgekomen en na een vlugge controle door Barry bleek ik het er goed vanaf gebracht te hebben.

Genoeg over het werk. Dinsdag was Roos jarig. Ze had haar kinderen en enkele vrienden en buren uitgenodigd om te komen eten. Het was heel gezellig en lekker. Als Belg was ik natuurlijk weer in de minderheid. Maar ik ben het ondertussen wel gewoon om mijn mannetje te staan tegenover de Nederlanders. Zoals je wel zou verwachten hebben zij evenveel vooroordelen over ons dan wij over hen. En natuurlijk had je ook weer het rondje 'lachen met Vlaamse woorden of uitspraken'. Maar ik heb ze toch ook een aantal keer terug gehad. Wat ook grappig is is dat ze soms wel dezelfde uitspraken hebben maar dat ze ze dan omdraaien zoals:

zeker en vast= vast en zeker...

Ik heb ook nog een verzoek voor de lezers. Op het werk hou ik al een tijdje een wedstrijdje met de arbeiders waarbij we elk om beurt een Belgenmop of een Hollandermop moeten vertellen. Aangezien ik serieus in de minderheid ben begin ik door mijn voorraad moppen te geraken. Iedereen die dus nog Hollandermoppen weet mag ze dus zeker doorgeven!

Dit weekend stond er een weekendtrip met ESN op het programma, het 'Discover Holland Weekend'. Zaterdagmorgen vertrokken we met een uur vertraging richting Amsterdam. Hier bezochten we een kaas en klompenmakerij. Nadat de halve bus kaas of klompen had gekocht trokken we verder richting het Zuiderzeemuseum. Dit is een eiland waarop er een volledig oud Hollands vissersdorp is nagebouwd met bestaande gebouwen uit heel Nederland. Een beetje een Nederlandse versie van Bokrijk dus. Ik vond het interessant om te zien. En het cliché van fotograferende Japanners werd ook nog eens bevestigd.

Het leuke aan zo'n uitstapjes met studenten uit alle hoeken van de wereld is dat je ook veel te weten komt over de geschiedenis van hun land. En zo kan je ook veel discussies houden waarin iedereen zijn eigen land vertegenwoordigd. Ik vind het ook altijd leuk om te luisteren naar al de verhalen die al die reizende studenten al hebben meegemaakt. En, rekening houdend met het feit dat ik (weeral) de jongste was, moest ik toch ook niet echt onderdoen. Ik heb ook weer een aantal mensen kunnen overtuigen van het concept van bouwkampen :-D. De internationale collega van Bouworde (IBO= International Building Organisation) zal tevreden zijn. Maar als ik nog alle reizen wil maken die iedereen mij dat weekend heeft aangeraden ben ik nog 3 jaar op reis... Voor mij geen probleem, maar dat gaat natuurlijk ook niet gratis :-D. Het viel mij ook op dat er toch relatief veel mensen tussen zaten die voor langere tijd in het buitenland gaan wonen/studeren. De extreemste voorbeelden:

Natalie is een Duitse met Poolse ouders die 7 jaar in Chicago woonde en die nu 2 jaar in Utrecht studeert. Ze studeert Conflict Handeling Communication en zal na haar studie de wereld rondreizen voor haar werk. (Ik begin toch te denken dat ik het verkeerde beroep heb gekozen :-D.)

Ali is een Indische Brit. Als je vraagt waar hij woont zegt hij dat hij 'een kind van de wereld' is. Hij heeft al zowat in een 8-tal verschillende landen minstens voor een half jaar gewoond en woont nu al 2 jaar in Utrecht.

Allessandro is een Franse Italiaan die in Madagaskar is opgegroeid en die nu twee jaar in Utrecht studeert.

Na dit openluchtmuseum trokken we naar de 'Afsluitdijk' tussen Noord-Holland en Friesland. Dit is een 30km lange dijk die in 1927 werd gebouwd als onderdeel van de bekende Nederlandse waterkeringen.

Daarna trokken we naar ons hostel in Friesland. Na een lekkere maaltijd installeerden we ons in de hostel-bar om ons op te warmen voor de avond waarna we de plaatselijke club onveilig maakten. In tegenstelling tot wat we verwachtten waren de prijzen verrassend redelijk!

Na een korte nacht bracht de bus ons naar de Waddenzee. Op de Waddenzee maakten we een 4 uur durende zeiltocht met een echte driemaster uit 1845!

Dankzij het prachtige weer stapten we allemaal met een roodverbrand gezicht terug in de bus richting Utrecht!

Maandag was het vrij rustig op het werk. Bij kunstwerk 12 moesten we om 10u beton storten. Maar zoals gewoonlijk kreeg ik weer telefoon dat de beton 'wat' later zou zijn. Terwijl ik toch op de beton moest wachten besloot ik even bij Nigel op de kraan te springen (de grote graafkraan waar ik het al een aantal keer over had). Ondertussen kom ik goed overeen met Nigel (we ontdekten ook dat we eigenlijk even oud zijn) en vanuit deze kraan had ik een goed uitzicht op onze brug zodat ik het direct zou zien als de betonmixer zou komen. Nigel moet hier nog tot woensdag werken maar hij heeft niet zoveel meer te doen waardoor hij het ook vrij rustig had. Daardoor bood hij mij aan om zelf even met de kraan te werken, natuurlijk zei ik geen nee! Nu heb ik heb wel al meer met verschillende kranen gewerkt (anders zou hij het niet aangeboden hebben), maar de laatste keer was toch alweer 5 jaar geleden en een kraan van dergelijk kaliber heb ik toch nog niet in mijn handen gehad! Het bleek dat ik het nog altijd in de vingers had en nadat ik wat gewend was aan de grote graafarm ging het toch vrij vlot. Maar natuurlijk moet je nog veel meer op de stabiliteit letten dan bij een gewone graafkraan. Na een half uur kwam de betonmixer aangereden en was de speeltijd gedaan, maar ik weet toch wat ik voor mijn Sinterklaas ga vragen :-D.

Groeten

Den Haag

Opnieuw tijd voor een blogberichtje. Ik heb deze week weer enkele nieuwe woordjes geleerd:

wiellader = sjovel

ploegbaas = voorman

multiplex = underlayment

dag = doeg

Misschien zijn er nog wel woorden, maar het feit dat de Nederlanders hollands praten valt mij steeds minder op. Nee, ik praat nog steeds zelf geen hollands, maar ik kan wel het accent al goed overnemen. Maar ik verzet mij tegen de neiging van veel Vlamingen (en ook van mijzelf) om terug te praten in de taal waarmee mensen jou aanspreken, als je die taal machtig bent natuurlijk. Onlangs was er ook een interview op de radio met Nederlandse en Vlaamse jongeren en het viel me op dat ik het Vlaams toch nogal saai vond klinken tegenover het Hollands. Blijkbaar zijn mijn oren toch al goed gewend geraakt aan het Hollands.

Vorderingen op het werk: Deze week plaatsten ze bij collega Barry bij de brug over de rivier heel de week liggers. Dit gebeurt overdag omdat er op de rivier toch geen verkeer door moet kunnen. Het nadeel van deze rivier is wel dat men er geen kraan in kan plaatsen. Daardoor is er een grotere kraan nodig omdat deze volledig over de rivier moet kunnen reiken om de ligger op te nemen wat toch wel de moeite is om te zien. Voor de kenners: de dichtste kraan is een 500-tons kraan, de verste is een 300-tons kraan.

Deze week zijn we op kunstwerk 12 begonnen met het bekisten en wapenen van het dek van veld 4-5. Bij het landhoofd van as 1 is de grond aangevuld en zijn de stootplaten geplaatst.

Bij kunstwerk 15 was het deze week interessanter. De onderfundering voor de weg is aangelegd en de fundering voor de barriers is geplaatst. Op de foto van het vorige blogbericht kan je misschien zien dat de wanden van de tunnel uit gebogen betonnen schaalelementen bestaan. Deze schaalelementen worden geplaatst op betonnen barriers die we vrijdag zijn beginnen plaatsen.

Bij de eerste lading barriers is er ook al een schaalelement geleverd als proefstuk omdat er nog een hulpconstructie moet gemaakt worden die op de wiellader kan gemonteerd worden om het schaalelement te plaatsen.

Deze week heb ik ook eens even meegelopen met de externe veiligheidsinspecteur.Veel heb ik hier niet bijgeleerd buiten het feit dat de Nederlandse veiligheidsinspecteurs evengrote muggenzifters zijn als de Belgische.

Normaal ging ik deze week ook eens meegaan met de interne kwaliteitsinspecteur naar de prefabricatie-fabriek om de schaalelementen te keuren maar er was iets heel dringends tussengekomen. Woensdagmiddag kreeg ik plots Barry op bezoek op mijn werf om mij te zeggen dat Ruud tijdens een vergadering flauwgevallen was en afgevoerd was naar het ziekenhuis. We wisten niet hoe lang Ruud afwezig zou zijn dus moest ik direct naar het bureau gaan om samen met Adriaan, de hoofduitvoerder, te overlopen wat er de rest van de week gedaan moest worden en hoeveel ik hierover al precies wist. Kunstwerk 12 had Ruud al grotendeels overgelaten aan mij en aangezien hier 3 keer een herhaling van de werkzaamheden moet uitgevoerd worden om alle velden van het dek te storten had ik alles goed onder controle en wist ik voor 2 weken ver wat ik iedereen moet laten doen en welke onderaannemers er kwamen.

Kunstwerk 15 was een ander probleem. Deze week kwamen de barriers, ik wist hierover al de grote lijnen, ik had de plannen al bestudeerd en zelf de typenummers van de barriers op de wand uitgezet. Maar ik wist niet precies hoe ze moesten geplaatst worden. Adriaan heeft mij dit hele verhaal gedetailleerd uitgelegd waarna ik enkele schetsen gemaakt heb zodat ik alles kon uitleggen aan de arbeiders. Net toen ik dit allemaal gedaan had kregen we het geruststellende telefoontje dat alles in orde was met Ruud en dat hij mocht gaan werken maar dat hij het de komende week toch even wat rustiger aan moest doen. Aangezien ik nu toch voor de komende week volledig op de hoogte ben zou Ruud enkele dagen enkel bureauwerk doen terwijl ik baas speel op zowel kunstwerk 12 als kunstwerk 15. Dit was buiten Ruud gerekend en de vrijdag was hij toch aanwezig om de eerste levering barriers te ontvangen. Gelukkig maar, want met het lossen van het schaalelement hadden we toch nog serieuze problemen. Nadat we de eerste barrier geplaatst hadden zag hij dat alles goed ging en de rest van de dag heb ik hem niet veel meer gezien.

Zoals jullie merken doe ik het werk nog altijd heel graag, er gebeurt altijd veel en soms voel ik mij tussen al die machines toch als een klein kind in Disney-land Parijs :-D. De werksfeer is ook leuk, ik kom goed overeen met alle arbeiders en ik maak regelmatig een praatje met de leveranciers, mannen van de wegenbouw, de kraanmannen... Zo kwam het ook dat ik dinsdag uitgenodigd werd in de cabine door de kraanman van de grote graafkraan waar ik het al eerder over gehad heb. Nu heb ik wel al meer een kraancabine van binnen gezien maar wat ik hier zag verbaasde mij toch even (jammergenoeg kon ik geen foto nemen). Op de eerdere foto's van deze kraan kan je zien dat er achterop de kraan een soort 'waslijn' staat. Dit is het GPS en communicatie-systeem van de kraan. In de kraan zit er een computer die de gegevens van het te graven talud ontvang vanuit een centrale computer in het hoofdbureau. Dit talud plant de computer dan in in de bestaande omgeving. Op een groot computerscherm kan de kraanman tot het kleinste detail het talud zien dat hij moet afgraven. Je ziet zelf de kraan staan en bewegen. Gedaan dus met het uitzetten van pikketjes en taludlatten die tien keer omver gereden worden. En wij in school in het eerste jaar tijdens praktijk maar in de modder sukkelen om een talud uit te zetten...

Nog een grappige eigenschap van alle kraan/wielladers/bulldozer/grader-bestuurders. Hoe vuil het werk ook is dat ze doen, hun cabine blijft altijd kraaknet. Iedere keer als de bestuurder instapt in zijn cabine hangt hij zijn schoenen buiten de cabine aan twee speciaal geplaatste haken. Zo zie je aan alle cabines altijd een paar schoenen bungelen :-D.

Het is mezelf ook opgevallen dat ik nog niet veel verteld heb over mijn huiselijke leven. Dit komt waarschijnlijk omdat ik eigenlijk niet veel thuis zit :-D. Meestal kom ik na het werk thuis en ga ik eerst even fietsen als ik niet te moe ben. Daarna kook ik mijn potje en als Roos (de huisbazin) thuis is babbelen we gezellig even over onze dag. Meestal heb ik de keuken voor mij alleen want Roos kookt niet graag en ze warmt altijd voorbereide maaltijden op. We komen goed overeen en we lopen elkaar ook niet in de weg. Soms kan ze wel wat veel babbelen maar daar kan ik mee leven. Dan is er ook nog Koko het konijn. Dat zit hier altijd vrolijk rond te huppelen en als Roos niet thuis is geef ik hem eten. De buurt is ook vrij rustig en natuurlijk is het handig dat ik alle winkels vlakbij heb. Soms komen haar zoon of haar dochter en haar vriend op bezoek en dan nodigt ze mij soms ook uit om er bij te zitten.

Vrijdagavond heb ik het rustig gehouden en zaterdag ben ik op verkenning getrokken naar Den Haag. Het is iets kleiner dan Rotterdam en er is ook minder te zien. Maar het is wel gezellig en je hebt natuurlijk alle ministeries en het koninklijk paleis. Ik ben ook even naar het strand getrokken waar er toch nog vrij veel wind stond. In de zomer moet het hier wel leuk zijn want er waren veel beach-clubs en je waant je zo op een tropisch eiland. Misschien is dit iets voor deze zomer...

's Avonds ben ik terug het Utrechtse nachtleven ingetrokken. Ik had het niet te laat gemaakt want de volgende dag ging ik bij de tante van Roos wat gaan werken in de tuin. Roos had haar eens verteld dat ik groenten mee had uit onze tuin en dat ik thuis graag in de tuin werk. Aangezien deze kranige tante toch al 88 jaar is had ze iemand nodig om de tuin wat op te knappen na de winter en dus had Roos mij vriendelijk gevraagd of ik voor een beetje drinkgeld wat in haar tuin wou werken. Nu, 'tuin' was wel een groot woord voor die 15m2 en echt zwaar werk was het nu ook niet. Dus het drinkgeld was gemakkelijk verdiend.

Groeten

Ward

ESN + Trance Energy

Eerst en vooral: iedereen een zalig Pasen!

Eerst kort even over het werk deze week. Dinsdagnacht ben ik even bij Barry gaan kijken naar het plaatsen van de liggers over kunstwerk 9. Door de hevige regen ging het niet zo vlot maar toen ik de volgende morgen op het werk kwam zag ik toch dat alle liggers er lagen.

Bij mijn brug is er deze week niet veel speciaals gebeurt. Donderdag hebben ze het dek gestort van het eerste veld en vrijdag hebben we dan alles klaargemaakt aan de ene kant van de brug zodat de afdeling wegenwerken daar de grond al kan aanvullen voor het aanleggen van de weg. Bij de tunnel zijn de lassers de hele week bezig geweest met stekken lassen op de damwanden. Hier zijn ook de mannen van de wegenwerken in de eerste helft begonnen met het aanleggen van de onderfundering. Ik heb ook enkele visualisatie tekeningen kunnen bemachtigen.

Zo zullen 'mijn' kunstwerken er komen uit te zien.

Ik heb donderdag ook mijn basis-VCA attest gehaald. Ik was met glans geslaagd en heb de Nederlanders eens goed afgedroogd!

Ik heb er een druk weekend op zitten. Zaterdag ging ik voor de eerste keer mee op daguitstap met ESN (Erasmus Student Network). Al snel raakte ik aan de praat met verschillende studenten van alle hoeken van de wereld (voor zover ik weet heeft de wereld geen hoeken, maar je weet wel wat ik bedoel). De rest van de dag trok ik vooral op met Clémence, een studente Sociologie uit Bordeaux. Ik stelde voor om Frans te praten, dit was gemakkelijk voor haar en zo kon ik mijn Frans nog eens afstoffen. Maar zij weigerde dit omdat ze het niet fair vond dat ik moeite moest doen en zij niet. Ofwel vond ze mijn Frans gewoon te belabberd wat wel eens goed mogelijk kon zijn na drie jaar inactiviteit...

We trokken richting het natuurpark 'De hoge Veluwe'. In dit 5500 hectare grote park bezochten we eerst het Kroller-Moller museum. Dit kan je vergelijken met het SMAK bij ons. Na dit bezoek maakten we een fietstocht door het natuurpark. Nadat iedereen wat gewend was aan de torpedo-fietsen maakten we een 15-km grote tocht door de mooie natuur. Het was niet echt schitterend fietsweer maar na enkele gure regenbuien klaarde het toch op en onder een waterig zonnetje kwamen we aan bij de bus die ons terug richting Utrecht voerde. Nu heb ik toch al enkele studenten leren kennen wat toch de voornaamste bedoeling was van deze uitstap.

Die avond trok ik samen met Rob richting de Utrechtse Jaarbeurs voor één van de grootste dance-events van Nederland: Trance Energy. En groots was het zeker! 1 zaal was groter dan heel Kortrijk expo samen! Nadat ik samen met Rob de zaal wat opwarmde kwam ook onze eigenste Sven uit België aan met nog twee Belgische fuifbeesten. Terwijl we ons de ziel uit het lijf dansten viel het ons vooral op dat de gemiddelde leeftijd veel hoger lag dan je op zo'n event zou verwachten. Veel Nederlandse 30 tot 40-jarigen toonden dat ze er best ook nog wat van konden. Onder het publiek werd er waarschijnlijk ook een wedstrijdje zo-extravant-mogelijk-gekleed-zijn gehouden. De ene was al meer geslaagd dan de andere... Na 9u fuiven besloten we uitgeput richting de tramhalte te trekken. Hier kwamen we tot de onprettige vaststelling dat de tram op zondag maar om 8:30u reed en niet om 7u zoals de zaterdag... Na een kort overleg besloten we de taxi te laten voor wat hij was en begonnen we (hoe moe we ook waren) de volle 8km te joggen. Tot onze verbazing voelden we ons nog vrij fit en ging het dan ook goed vooruit. Onder een steeds lichter wordende hemel kwamen we zelf nog een collega-jogger tegen. Al zal deze hier waarschijnlijk met een ander doel gelopen hebben... Rond 8u konden we uiteindelijk onder de wol kruipen om 4u later alweer uit de veren te zijn. Ik voelde toch wel dat ik een fietstocht, een fuifnacht en een loopwedstrijd in de benen had...

Rob trok terug richting Amsterdam en ik werd uitgenodigd door Roos om samen met haar zoon aan te schuiven aan de Paastafel. Na het lekkere eten besloot ik het de rest van de dag rustig te houden en zag ik Cancellara de ronde van Vlaanderen winnen. Vandaag heb ik dan weer mijn weekelijkse fietstocht gemaakt en heb ik weer een ander stukje van de wijde Utrechtse omgeving ontdekt met heel wat pittoreske dorpjes.

Nu hang ik nog snel even mijn was te drogen en kruip ik onder de wol om een nieuwe werkweek te starten!